Kur më the: “Nesër eja te vendi ku jemi takuar për herë të parë”, atë ditë dita kaloi si me dhunë. Natën nuk më zuri gjumi, kurse kur erdh mëngjesi, me zemrën që më rrihte pa masë, u nisa dhe m’u bë sikur udhëtova një shekull rrugë derisa u gjeta përball teje e syve tu…

Eh, sa kohë ka kaluar pa u takuar më! Dhe, pas krejt asaj kohe sot të mbaj dhe një herë në përqafimin tim, teksa biseduam për shumëçka: për dëshirat tona që tash kanë mbetur veç ëndrra. Po në këtë vend dikur jemi takuar dhe i kemi thënë njëri-tjetrit se vetëm vdekja mund të na ndajë. Këtu jemi betuar se kemi me luftuar për dashurinë tonë, pavarësisht vështirësive që mund të paraqiten. Në këtë vend jemi takuar herën e parë dhe shumë herë të tjera. Po në këtë vend ka qenë edhe takimi i fundit pranverës së sivjetme, ku ka qenë dhe vëllai yt, i cili premtoi shumë se do të jetë me ne, në anën tonë. Sa mendjelehtë ishim kur i besuam! Ai vetëm donte me i dhënë fund lidhjes sonë e ne besuam te ai. Ai na nxiti të paraqiteshim te prindërit tu, të cilët më vonë i ndërprenë takimet tona dhe na detyruan të ndahemi.

Lotoi edhe dielli në ndarjen tonë

Eh, qe edhe një herë u takuam në atë vend, por këtë herë më ndryshe se herëve të tjera. Lotët tanë i paraprijnë ndarjes, trishtimit që na ka kapluar. Nisa të mallkoj fatin. Ai ishte i pamëshirshëm dhe i çuditshëm. Kishte vendosur ndarjen tonë. Në ato çaste kërkoja që të përqafuar të ngrihemi përtej kufijve të mundësisë sonë, të shkojmë në amshim… Vesë, a thua, a e kanë dëgjuar dhe ndjerë atë ditë ndarjen tonë Zoti, dielli dhe engjëjt? Edhe ata do të kenë qarë, sepse ty të kanë përcaktuar t’i takosh dikujt tjetër… Ndoshta ne gabuam dhe faji është yni që shushuritëm dhe dashurinë tonë nuk e kënduam që ajo këngë ta merrte dhenë. Ora atë ditë eci më shpejt se herëve të tjera dhe fluturim erdhi koha me u nda…

Edhe ti e edhe unë e dimë se Zoti kishte dashur të takohemi edhe një herë, që ta kuptojmë se sa shumë dashurojmë njëri-tjetrin, edhe pse që të dy e dinim se ai nuk ishte tjetër veç takimi i ndarjes. Se as lotët tanë të sinqertë e as krejt ajo dashuri që ende e kemi për njëri-tjetrin, e as edhe këto dy zemrat tona të pafajshme e as asgjë tjetër në jetë nuk mund ta ndryshonte më fatin tonë…

Aty ku u takuam edhe u ndamë

Aty jemi takuar shumë herë dhe vetëm ai vend e di sa shumë jemi dashur unë e ti dhe po në atë vend edhe u ndamë për përgjithmonë, duke i premtuar njëri-tjetrit se kurrë nuk do të lejojmë që dashuria të zbehet, si dhe duke i premtuar njëri-tjetrit se nuk do të lejojmë koha të fitojë kundër nesh, ashtu si fituan të tjerët…

Нравится 13